Aan de slag op kantoor en doorrrrr

De ergste droogte in 50 jaar is eindelijk afgewisseld met regen. Goed voor het land, minder stof en koelt lekker af overdag (meer fijn voor mij, mensen hier vinden het koud). Helaas is de winter altijd droog en wordt het er niet beter op de komende tijd.

Vrijdag op kantoor stond Vama zoals gewoonlijk op zijn eigen wijze de plannen voor de komende week te vertellen. Hij had toen niet gemeld dat hij er heel deze week niet zou zijn. Daar kwam ik maandag achter. Betekent dat ik geen afscheid meer van hem kan nemen. Morgen vertrek ik namelijk richting Lesotho.

Misschien goed dat Vama er niet is dan kunnen we op kantoor vrij bijkletsen. Veel zin om te horen hoe het met iedereen gaat en wat ze hebben gehad aan de workshops, de advocacytool en de samenwerking vorig jaar. Er zat geen voorbereiding vast aan mijn bezoek. Ik ben hierheen gekomen voor mezelf, omdat ik het hier erg naar mijn zin heb gehad, geef om de mensen en misschien wat kan betekenen als het zo uitkomt. Geen strakke plannen of verwachtingen. Het loopt hier toch altijd anders, zoals al direct bleek vorige week. Plus als je Vama een vinger geeft kun je je arm kwijtraken. Dus toen ik op kantoor kwam maandag had ik bedacht aan Ndumiso, Ayanda en Carol te vragen hoe het gaat, wat ze gehad hebben aan vorig jaar en waar ze nog meer van willen.

Echter, Vama had extra werk gegeven voor maandag en waren ze druk bezig om dat klaar te krijgen. Die dag braai (BBQ) met pap (gekookt maismeel) gegeten met elkaar. Toen bleek dat het bijkletsen niks zou worden afgesproken dat we dinsdag tijd zouden maken. Mijn reis van Malkerns naar Nhlangano duurde dinsdag van 6.15 uur tot 9.45 uur. Combi raakte niet vol, pffff. Waarom deed ik dit ook alweer?!?!?! Eenmaal op kantoor had ik inmiddels behoefte aan nuttig gevoel en iets concreets. Dus toch verwachtingen ;-) en toen ging ik scheef, want het ging over wat ik bedacht dat er moest gebeuren en kan ik wel willen, maar dat werkt nou eenmaal niet. Hahahaha.

Overgegeven aan het idee dat ik zonder resultaat zou vertrekken. What was I thinking anyway!!! Kom even een paar dagen langs om lekker concreet “lopen te wezen”, terwijl het vorig jaar weken of maanden kon duren. Aan de wandel gegaan in het dorp en zowaar iedereen van belang nog gezien en gesproken. Zelfs de huisbaas was toevallig op het terrein. Leuk. Teruggekomen met koffie en gebak en op mijn telefoon de reisstappen voor de komende week uitgevogeld. En ja hoor, ikke in de relaxstand, stel wat vragen aan Ndumiso en daarna aan Ayanda en zitten we uiteindelijk uitgebreid te praten. Carol had echt geen tijd zei ze en ze had echt wel wat dingen die ze kwijt wilde. Ze zal haar vragen of opmerkingen per e-mail aan me stellen belooft ze. Ok, prima, graag zelfs. Ndumiso vertelt dat hij geleerd heeft welke mensen met welke boodschap te benaderen om te betrekken bij hun werk. Hij heeft meer vertrouwen gekregen. Daarnaast stond hij er met vertrouwen en goed bij tijdens zijn presentatie op de bijeenkomst vorige week. Complimenten gemaakt en feedback gegeven.

Ayanda heeft de verschillende data gegevens van register van mensen die zich dagelijks melden op kantoor, SWAMMIWA ledenbestand, TB mapping gegevens, advocacytool, sociale zekerheidsuitkeringen aanvragen in een mooi bestand verwerkt en is bezig ze aan elkaar te koppelen. Overlap van zaken kunnen makkelijk worden herleid. Gaaf! Helaas is mijn advocacytool niet echt veel meer gevuld. Is net als Salesforce in mijn werk. Als het niet gedragen wordt en het belang niet continu duidelijk wordt gezien of gemaakt dan is het lastig. De tool kwam nog wel van pas, omdat ik een verslag van vorig jaar nodig had ten aanzien van een bezoek en floep zo te vinden was.

Beide heren waren blij in verschillende opzichten met wat er vorig jaar voorbij gekomen is en mijn complimenten waren de eerste weer sinds vorig jaar. Vama is een bezig baasje, is veel weg en investeert graag in zijn netwerk en het belang voor het krijgen van geld/projecten voor de organisatie en minder in de ontwikkeling van mensen op kantoor.

Ik heb veel bewondering voor het team. Ze werken sinds het eindigen (december 2015) van het POPA project zonder inkomsten (dus als vrijwilliger) en werken er nog steeds, mede omdat ze geen ander werk kunnen vinden. SWAMMIWA brengt ze ervaring en netwerk en dat ze iets kunnen doen waar ze wat mee/aan hebben. Dinsdag voelde als een goede afsluiting voor mij en afgesproken dat we in contact blijven via e-mail en Whatsapp. Ayanda en Carol zijn met me naar busstation gewandeld en was speciaal.

Afgelopen week heb ik ook contact gehad met EU ambassadeur Nicola Bellomo. Hij kon me vandaag ontvangen. Welcome to Africa :-). Deze keer heb ik manager VSO Swaziland, Evelyne Wangu meegenomen. Het was een goed bezoek. Ervaringen uitgewisseld en hij hoort graag wat er in de gemeenschap gebeurt. Tevens heb ik namen gekregen van mensen die ik kan mailen naar aanleiding van zaken die vorig zijn opgepakt en niet zijn doorgepakt door de overheid. De Policy Dialogue bijvoorbeeld in juni 2015. Daar was ik zo helemaal happy de peppy over. Iedereen voelde de energie in de zaal destijds en het een keerpunt was voor de (migrante) mijnwerkers. Het aanbieden van de resolutie aan de minister van Arbeid en de belofte die ze deed leken een flinke stap voorwaarts. Niets is minder waar. Vorige week bij de evaluatiebijeenkomst waren mensen van de overheid aanwezig die vorig jaar bij die Dialogue waren. Hen daarover gesproken. Het heeft geen prioriteit en niemand lijkt eigenaarschap te hebben of neemt de verantwoordelijkheid om follow up te pushen. Ook welcome to Africa :-(. EU loopt hier ook tegen aan en implementeren andere initiatieven om Swazi mensen in beweging te krijgen en out of the box te laten denken. Erg mooi, teveel om hier te vertellen. Het verslag wat ik hiervan schrijf stuur ik aan Ayanda met het verzoek in de Advocacytool op te slaan. Deze tool was destijds een van hun eigen wensen. Wie weet komt het nog goed met het besef dat de verzameling aan kennis en netwerk op een plek handig is.

Hoe in beweging krijgen houd me wel bezig, aangezien het echt te suf voor woorden is wat er moet gebeuren om het voor een heel grote groep (die zij moeten vertegenwoordigen) netjes te regelen. Inmiddels van VSO ook naam en nummer gekregen van de Nederlandse ambassade contactpersoon in verband met projectgeld.

Nu zit ik in Malkerns achter de geleende laptop. Morgen (12 mei) vertrek ik naar Johannesburg om vervolgens op vrijdag door te reizen naar Lesotho. Tsitsi haalt me op aan de grens en blijf bij haar tot maandag. Spannend en weer doorrrrrrr. In totaal die twee dagen zo’n 12 tot 14 uur in de combi is vermoeiend en heb bedacht dat ik de laatste dagen voor vertrek naar huis alleen nog maar aan een zwembad met mijn e-reader ga liggen.