Nooit een saai moment

Wat er weer in een week kan gebeuren! Naar Tsitsi in Lesotho geweest, de laatste vier dagen in Johannesburg “rondgehangen” en bericht over de rechtzaak in verband met compensatie voor de mijnwerkers.

Woensdag 11 mei kwam er bericht dat vrijdag 13 mei het gerechtshof uitspraak zou doen. Hahaha het blijft verrassend hier. Die donderdag Vama nog even gezien in Johannesburg en samen koffie gedronken op het station. Hij ging vrijdag om 9.00 uur naar de rechtszaak en ik heb me vrijdag om 6.30 uur bij de juiste combi voor Lesotho gemeld. Via Whatsapp heeft Vama me onderweg bericht dat het gerechtshof de mijnwerkers in het gelijk stelt. YEAH!!! De 68 individuele cases die als een zijn ingebracht bieden vrijbaan voor alle andere mijnwerkers en hun families met dit vraagstuk. Het is baanbrekend nieuws en een enorme stap voorwaarts, maar nog geen geld op de bank. Wordt vervolgd.....

Ik was even vergeten hoe het kan zijn als je in een ontwikkelingsland woont. Tsitsi had geen water en na lange dag in de combi had ik echt wel zin in een douche of iets wat daar op lijkt.
Gelukkig had ze vijf 20 liter emmers gevuld met water staan, omdat ze de afgelopen zomermaanden geen water had. In verband met de droogte was water op rantsoen en heeft ze de emmers in geval van nood altijd gevuld. Besef hoe vaak je water gebruikt en waarvoor allemaal (wassen, koken, toilet, drinken) zet mijn Westerse luxe ook weer in juiste perspectief.
Was even schakelen, maar had de relaxstand snel genoeg te pakken. We hebben met Patrick (de chauffeur die voor VSO Tsitsi naar projecten in de binnenlanden brengt) heel de zaterdag door de bergen van Lesotho gereden. Prachtig! Zondag was rust- en inpakdag. Tsitsi en ik zijn samen teruggevlogen naar Johannesburg op maandag. Tsitsi vloog door voor een training met alle VSO collega’s uit de verschillende landen naar Zimbabwe. Jammer genoeg was het niet in Pretoria anders had ik meer bekenden van vorig jaar kunnen treffen.

In Johannesburg heb ik Soweto bezocht, hop on hop off gedaan (weet nu echt zeker dat er geen ruk aan is in deze stad), the Cradle of Humankind museum en grotten bezocht en, geloof het of niet, viel weer met mijn neus in de boter voor een bijeenkomst.
Vama Whatsappte me donderdag (gisteren) om 6.00 uur in de ochtend met de vraag wanneer ik ook al weer precies naar huis ga. Toen bleek dat het vandaag pas zou zijn vroeg hij of ik de Compensation Summit 2016 in het Radison Blu Hotel in Sandton bij wil wonen. Het bleek een bijeenkomst met meer dan 200 genodigden van overheid, NGO’s, (ex-) mijnwerkersorganisaties, enzovoorts.
Charles Abrahams, advocaat die ik twee weken geleden had ontmoet in Kaapstad, was er ook en kon hem nu persoonlijk feliciteren met zijn overwinning voor de mijnwerkers.
Er waren mensen uit Lesotho, Mozambique, Swaziland en Zuid-Afrika waarvan ik er een aantal nog ken van de Policy Dialogue vorig jaar in Swaziland. Tevens kennisgemaakt met de collega’s van Vama van mijnwerkersorganisaties uit omliggende landen. Een erg goed verzorgde en leerzame bijeenkomst. Het is zo complex te begrijpen hoe overheid hier (niet echt lekker) werkt en wat er slecht geregeld is voor de huidige en ex-mijnwerkers en hun families. Te ingewikkeld om uit te leggen, maar maakt het voor mij weer een beetje beter te begrijpen wat er speelt. Heeft in ieder geval het plaatje wat completer gemaakt.
De eerste dag werd erg goed afgesloten met een cocktail en een beroemde zangeres waarop uiteraard gedanst werd.
Alsof het zo moet zijn. Carol was meegekomen met Vama naar deze Summit en hebben we toch kort de kans gehad te praten in verband met haar werk. De vragen die ze heeft met betrekking tot Insights Discovery had ze al opgeschreven en e-mailt ze graag. Top!

Mijn rugzak staat hier in de receptie van mijn verblijf (waar ik hun computer mag gebruiken) gepakt en klaar voor vertrek. Dit is niet de laatste keer dat ik geweest ben. De mensen en zuiderlijk Afrika blijven bijzonder. Ik sluit een heerlijke, intensieve, leuke en soms spannende vakantie af en bestel nu via mijn Uber app mijn laatste rit.

Helaas geen foto’s omdat het maximum bereikt is om te kunnen plaatsen. Misschien het weekend eens kijken wat er weg kan uit oude verslagen om bij de laatste twee weken wat extra kleur te kunnen geven.
Wederom hartelijk dank voor het lezen van mijn blog en tot een volgend avontuur........