De eerste week voorbij, wat een week! Deel 2

Woensdagavond kom ik weer in een prima gastverblijf en zit ik ’s avonds te eten met Evelyne Wangu, de programmanager van VSO voor hun partners in Swaziland. Zij vertelt me dat ik de komende dagen een bankrekening, een werkvergunning en het verblijf in Nhlangano moet regelen. Evelyne is ook weer erg aardig en neemt uitgebreid de tijd om me thuis te laten voelen. En dan is het de volgende dag tijd voor de realiteit van hoe het werkt om zaken geregeld te krijgen in de lokale gemeenschap. Aansluiten in de rij in de zon en weer naar huis gestuurd worden, omdat ze vinden dat het niet klopt. 
Kortom donderdag de hele dag bezig geweest met mijn aanvraag via de politie naar het ministerie en weer terug voor mijn werkvergunning. Maar het is in een dag gelukt en dat op zich is al heel wat zei Evelyne.

Op donderdag heb ik kennisgemaakt met de medewerkers van het Rode Kruis die samen met VSO op een kantoor zitten in Manzini (een van de twee hoofdsteden). Ook daar heb ik weer geluk. Er is een werkoverleg met VSO, het Rode Kruis en de consultant die de kleine zelfstandigen ondersteunt bij het schrijven van een business plan. Hij vertelt welke elf projecten hij ondersteund heeft. Het is heel divers; het opstarten van een geitenfokkerij, een naaiatelier, machinebouw voor bepaalde fabriek enz.

Diezelfde middag heb ik mijn koffers weer gepakt en ben ik naar Nhlangano gebracht door Evelyne en Swazi, zo heet de vaste chauffeur van VSO daar in geval van nood. Het vervoer gebeurt over het algemeen voornamelijk met openbaar vervoer en was het luxe na zo'n intensieve dag in te mogen stappen.
Alle medewerkers van SWAMMIWA, inclusief de president en board members (zoals ze genoemd worden, ik weet niet wat het in het Nederlands zou zijn) kwamen bijeen in de grootst beschikbare ruimte van hun kantoor. Evelyne introduceerde mij en toen mocht ik voor de groep mezelf voorstellen en eventuele vragen beantwoorden. Hier was ik niet op voorbereid, want het was al 18.00 uur en had zeker niet gerekend op de aanwezigheid van de (bijna) voltallige organisatie. Ze vinden het heel fijn dat ik er ben en kijken uit naar de kennis en ervaringen die we wederzijds gaan delen. Daarna met z’n allen naar buiten en op de groepsfoto. Onverwacht, want echt fris voelde me ik niet meer om fris en fruitig op de foto te gaan, maar wel heel bijzonder.
’s Avonds ben ik nog naar mijn mogelijke nieuwe verblijfplaats gaan kijken samen met Evelyne, Charles (VSO-er uit Uganda bij SWAMMIWA tot eind 2015 in Swaziland) en Swazi. Het was donker, zag er daarom niet echt veilig uit, werd daar niet echt blij van en bedacht dat ik het bij daglicht nog maar eens moet bekijken.