Weekend in Pretoria!

Hahaha, alweer een andere uitkomst dan gedacht. Donderdagavond heb ik mijn jurk en bloes gewassen voor de speciale gelegenheid om de first lady van Zuid-Afrika te ontmoeten. Tendayi en Tsitsi hadden ook mooie kleding klaargelegd zonder dat we precies wisten wat zaterdagochtend zou brengen. Vrijdagnacht (zaterdagochtend heel vroeg ;-) ) kregen we een mail met het verzoek om ons casual te kleden. Dus jurk ingeruild voor een rok en een t-shirt en dan toch maar hakken, omdat dat netter is dan slippers. Het is toch de first lady dachten we toen nog.
We zijn om 8.00 uur vertrokken naar de Union Buildings waar ook het beeld van Nelson Mandela staat. We reden onder een roze ballonnen boog door en kwamen op een festival terrein uit. We kregen daar allemaal een roze t-shirt. Er bleek een wandeling te zijn voor jong en oud die de problematiek van kanker onder de aandacht brengt. Jong en oud zingt en danst terwijl we wachten. Heerlijk.
De president Jacob Zuma knipte bij de start het lint door en heeft de 5 km durende Warrior Walk for Cancer meegelopen met de massa. Deze loop is door de eerste vrouw van Jacob Zuma, Tobeka Madiba, geïnitieerd. Zij is verbonden met VSO door het RHAISA programma.
Kortom we hebben namens VSO meegelopen, ons van onze beste kant laten zien als organisatie, mooie foto’s gemaakt voor het goede doel, we zijn met Jacob Zuma meegelopen, hebben gezwaaid naar de first lady op het podium en veel gelachen. Het zou ook wel to good to be true zijn geweest om haar persoonlijk te ontmoeten en dit was ook bijzonder.
Om 14.00 uur eindelijk met pijnlijke voeten terug in het hotel voor weer een vergadering. Nog een gebruik wat het vermelden waard is is de ENERGIZER (zo noemen ze dat hier). Dit houdt in dat, als er iemand merkt dat we tijdens de vergadering of workshop inkakken, iedereen wordt verzocht op te staan om actief mee te bewegen. Tot nu toe hebben we met de zorgverleners vorige week het woord condom geschreven met onze heupen. Toepasselijk gezien het onderwerp van de week. We hebben een keer rek en strek oefeningen gedaan en zaterdag het woord coconut geschreven met de heupen. Even wennen, maar het werkt wel en is een leuke onderbreking. We werken ons drie keer in de rondte en ik ben zaterdagavond echt uitgepoept.

Er valt nog iets op. Ze zijn hier en in Swaziland gewend, dat als je je bord niet leeg hebt, wat over is in een doosje meegaat. Het viel me de eerste avond met Evelyne (mijn manager) op dat ze een giga pizza bestelde en er drie stukken van at. Het bord werd weggehaald en automatisch kwam het restant in een warmhouddoos terug om mee te nemen. Daarna heb ik dat vaker gezien en blijkt dit heel normaal te zijn.

Zondag vrij en dus mijn dag. VSO-er Janja had me getipt Melrose House te bezoeken. Het is een Victoriaans huis en historisch museum en heeft een rol gespeeld tijdens de boerenoorlog. Gegoogled hoever het van het hotel is om eventueel te lopen en er ligt een park tegenover. Lekker een dag naar buiten en na het museum lezen onder een boom. Bij navraag bij de receptie of het verstandig is om te lopen werd het me afgeraden. Als je namelijk als blanke alleen bent en enigszins zoekend rond durft te kijken (wat zeker te verwachten is) word je aangeklampt of lastig gevallen. Met de taxi van het hotel heb ik onderhandeld over de prijs (lukt me steeds beter) heen en terug en ben ik keurig op de afgesproken tijden gebracht en gehaald. Het huis was mooi en het verhaal van een Engelse dame via een oortje (kastje) was erg leuk. Burgers Park in was een belevenis. Ik werd bekeken en ging doelgericht naar een bankje. Een zwerver en dames uit Malawi kwamen naar me toe die ik netjes heb afgewimpeld. De taxi zou pas twee uur later komen. Te voet terug was geen optie had ik al gezien buiten het park. Dus even de knop om en aanpassen. In de schaduw van een boom gaan zitten en gewoon genieten in mijn eigen wereld. Gelukt! Ik was stiekem wel blij dat de taxi er weer was.
Een uur na terugkomst begon het keihard te regenen en had ik toch maar mooi een lekkere ochtend en middag in de pocket :-).

Woensdag vliegen we terug naar Swaziland en ga ik op zoek naar goed internet. Whatsappen zal wel lukken maar veel spannenders dan dat zal het niet worden de eerste tijd. Bij aankomst eerst mijn verblijf checken en in orde maken om een thuisbasis van te maken. Dan zorgen dat het contact met home sweet home met enige regelmaat kan zijn.
Dus lieve lezers tot de volgende ………… ?????? Ik denk aan jullie en vind het erg leuk dat ik via de blog, WhatsApp of Skype contact heb en reactie krijg. Een teken van leven is erg fijn merk ik.