Als de kat van huis is …

Week 6 dat ik weg ben van huis en mijn eerste ‘gewone’ werkweek op kantoor van SWAMMIWA. In de planning (toch gemaakt ;-) ) heb ik staan: mijn eigen actieplan afronden, het teamuitje naar Mahamba Gorge Hiking gesponsord krijgen, met financiële rapportages aan de slag en snappen wie nou eigenlijk wat doet op kantoor.
Weekritme is tussen 6 uur en half 7 opstaan. Iedere ochtend yoga oefening en een of twee keer in de week daarna hardlopen. Discipline i.v.m. afstand en minimaal twee keer in de week wel weer opkrikken! In het weekend als ik hardloop ook zo vroeg, omdat het snel te warm wordt. Om 8 uur ben ik op kantoor. Tot 9 uur komen er collega’s binnen, ergens op de dag uur pauze en tussen half 5 en 5 uur loopt het kantoor weer leeg. Na het werk ga ik boodschappen doen voor avondeten en ben ik altijd voor het donker binnen (is nu rond half 7) om thuis mijn ding te doen. Ik ben erg gesteld op de privacy van mijn huis, dus lekker rustig en lezen, schrijven of kletsen via WhatsApp / Skype als internet werkt. Een paar collega’s van kantoor (met name de meiden vinden dat leuk) in de pauze al wel trots mijn stek laten zien.
De klok wordt hier niet veranderd naar zomertijd (of wintertijd). Het is hier nu dezelfde tijd als in Nederland. Makkelijk.

Ook al is Vama in Zuid-Afrika de hele week er komen toch nog ad hoc opdrachten van hem binnen waar direct op gereageerd moet worden. Ik zag er een beetje tegenop om mijn “kennis en ervaring” los te laten op de financiële administratie. Ik ben geen boekhouder en heb geen idee wat ze wel of niet op orde hebben en waar ik daadwerkelijk waarde kan toevoegen. De ondersteuning die Siwinile (jongedame die samen met Carol financiën doet) nodig heeft blijkt heel basaal en geeft me het gevoel dat ik echt wat kan betekenen. Het is me van tevoren wel verteld dat het geen hogere wiskunde zou zijn, maar als je hier aankomt en het ogenschijnlijk enthousiaste team (echte organisatie) en de sleutelfiguur / netwerker die Vama is in eerste instantie treft geeft dat te denken. Wat opvalt is dat Siwinile en Carol samen achter een bureau zitten en aan hetzelfde werk bezig zijn. Gevraagd om zeker te zijn dat het zo is en het klopt. De uitleg is dat Siwinile Carol inwerkt. Ze is in februari dit jaar begonnen. Ze is gekoppeld aan het mappingproject en haar contract eindigt of deze maand en anders in april. Inwerken lijkt me inmiddels lang en mogelijk niet meer nodig? De ervaringen van deze week hebben me bij het maken van mijn plan geholpen de te bereiken doelen kleiner en concreter te maken.
Daarnaast mag ik met een beetje hulp uit Nederland meedenken in het maken van de SWAMMIWA website. Als je het van je naam niet moet hebben (ook voor mensen uit Swaziland lastig uitspreekbaar), als je makkelijk gevonden wilt worden en meer bekendheid wilt als organisatie hoort daar bij dat je op een goede manier zichtbaar en herkenbaar bent. Lijkt me leuk om aan mee te werken. Lekker concreet en ze worden er echt heel blij van, dus dan ik ook :-))).

Deze week op kantoor valt op dat veel prioriteit heeft en men elkaar makkelijk en regelmatig iets vraagt, even kletst en/of op de mobiele telefoon bezig is. Mijnwerkers of veldwerkers (die deur aan deur gaan en mijnwerkers in kaart brengen) komen ook af en aan met vragen of verhalen. Plannen is een uitdaging als het gaat om het werk op kantoor. Moet ik gewoon wennen aan manier van werken of is het anders als Vama er niet is? Het project om de (ex-) mijnwerkers in kaart te krijgen dat tot eind maart loopt ligt redelijk goed op schema. Mijn eigen planning is aardig gelukt. Het krijgt vervolg op maandag 30 maart als ik met Vama afgesproken heb om mijn ingediende plan te bespreken en activiteiten te plannen zodat ik mijn budget daaraan kan koppelen.

Het sponsorgeld om in te schrijven voor de Mahamba Gorge Hiking op 29 maart was tot het laatst spannend. Build It is een bouwmarkt in Nhlangano waar wij voor projecten regelmatig materiaal kopen. Sam, de eigenaar, kent Vama en weet hoeveel we afnemen dus hoefde niet lastig te zijn. Het lukte alleen uiteindelijk pas een uur voor de deadline van inschrijven om hem persoonlijk te spreken. Hij zei ja tegen het betalen voor 17 personen en het is aan Vama om het goede nieuws aan zijn mensen te vertellen. Hij heeft het per mail aan een aantal laten weten, maar niet positief uitgenut door het centraal te brengen. Maandag vragen of ik iets gemist heb.
Het moest een teamuitje worden. Ik was volgens afspraak om 6.30 uur op kantoor met nog maar een paar anderen (het begon om 7.00 uur was verteld). Toen er een auto vol was is die alvast vertrokken. Vama kwam na 7.00 uur aan met een auto en daar zijn de overige mensen ingestapt/ingekropen. Het t-shirt dat VSO heeft gesponsord (50 stuks met logo’s van alle partners) vond Vama niet goed genoeg voor deze gelegenheid en hebben we niet aangetrokken. Hij wil het voor een andere teamactiviteit inzetten. We zijn uiteindelijk wel om 8.00 uur als team vertrokken (kon achteraf prima, omdat het vanaf 7.00 uur was hoorden we ter plekke en dat wist Vama waarschijnlijk).
Bij de start dacht ik: da’s toch maar mooi en fijn dat ik mijn wandelschoenen aan heb op die rotsachtige, losse en stijle hellingen. Word ik links en rechts gepasseerd door mensen met slippers, gympen, sandalen, blootsvoets etc.! Haha. Met een vakantie in Noorwegen in het achterhoofd leek het landschap op dit gebied. Toen ging het me goed af en voelde het minder zwaar (waarschijnlijk meer pauze en rustiger aan) dat ik mezelf in het zicht van deze helling overschatte. Het was zwaar, mooi, lang en 7 km en 2 uur verder was ik echt kei kapot (en de laatste van ons team). Het gevoel van een teamactiviteit had het niet echt dan dat we samen begonnen zijn. Eenmaal de finish gehaald was niet iedereen er nog (of ik was gewoon echt erg laat ;-) )We hadden hier veel meer uit kunnen halen aangezien er prijzen uitgereikt werden (zag ik na afloop) aan verschillende teams (kleding, boodschap etc.). Leermomentje!