De koning komt wel een andere keer.

Best spannend om voor 17 man/vrouw een workshop te mogen geven op het gebied van netwerken en hoe het de organisatie kan versterken. De datum staat, eindelijk beweging en nou aan de inhoud werken. Het onderwerp, i.v.m. mijn rol als resource mobilisatie adviseur; advocacy, partners, stakeholders, is geen dagelijkse kost in deze vorm. Met hulp uit Nederland en van collega VSO-ers, op inhoud en materiaal, wil ik een goed begin maken van wat nog verschillende vervolgsessies krijgt wat mij betreft. Maar ja, wat ik wil telt niet. In ieder geval werken aan een inspirerende bijeenkomst en erop vertrouwen dat het vervolg krijgt.

Grootste gedeelte van de week op kantoor werken is goed voor de relatie met verschillende SWAMMIWA mensen. Mijn e-mail aan Vama heeft (als ik er naar vraag) geleid tot de opmerking dat hij het tot de eerste vraag gelezen heeft. Mooi, da’s beter dan helemaal niet. We hebben nog geen afspraak om echt te praten en ik ben er nog wel even ;-).
Woensdag op stel en sprong weer mee met Vama naar een community om toelichting te geven op wat het mijnwerkers en hun families brengt als ze zich registreren. Ondanks dat ik er geen rol had voor mijn gevoel en totaal niet verstond wat er gezegd werd was de ervaring weer bijzonder. Pureen (in dienst van SWAMMIWA als zorg coordinator) was er bij en heeft gedeeltelijk uitleg gegeven. We zijn in het dorps-/gemeentehuis waar iedereen die iets wil melden of wil regelen zich aanmeldt en aansluit in de rij. De chief (hoofd van deze community) vertelt als wij aankomen aan een groep aanwezigen dat er geld is toegekend aan hun community voor projecten. Hij benadrukt langdurig dat degenen die meewerken aan het welzijn van de community er voordeel van kunnen hebben, maar niet degenen die niet komen werken. Bijdragen op een andere manier heeft geen zin, omdat het werk toch gedaan moet worden. Zijn waarschuwing klinkt zo basaal en voor een Europees geval als ik lastig te bevatten. Het is niet te geloven wat armoede doet in mogelijkheden voor mensen. Of het nou gaat om onderwijs, vervoer, eten enz. Wij staan ook in de rij en zijn na en uur aan de beurt. Hier blijken veel (ex-)mijnwerkers te wonen. Ze gaan akkoord met registratie en er wordt vervolg gepland voor volgende week woensdag.

Koningsdag in Swaziland is een groot feest op een plek, met Swazi OV zeker 3 uur van mij vandaan. Daar heb ik eigenlijk helemaal geen zin in. Er wordt in de rest van het land geen vlaggetje gezwaaid of spijker gepoept. Het is misschien leuk voor de ervaring, maar in Nederland trek ik er ook niet op uit, behalve het jaarlijkse ritueel met vrienden leuke dingen doen op een extra vrije dag in mijn eigen dorp. De koning ga ik wel zien als hij (en queen mom) in augustus jonge vrouwen tijdens een week durend ritueel ontvangt en de traditionele Reed Dance ceremonie gehouden wordt. Deze week was het mistig, nat en koud en donderdag zit ik de meeste tijd alleen op kantoor. Die dag heb ik bedacht dat drie dagen (maandag extra feestdag) met dit weer en dit only-the-lonely gevoel wel lang is alleen in Nhlangano.

Mkhaya Wildlifepark here I come!!! Zaterdagochtend t/m maandagochtend een park met andere dieren en een andere opzet dan Mlilwane Wildlifepark van een paar weken geleden. Hier betaal je voor het hele pakket van de safari beleving. Je kunt kiezen tussen aanmelden om 10.00 uur of 16.00 uur. Ik koos voor 10 uur wat betekende om 6 uur bij Swazi OV en hopen dat de bus op tijd vol zit zodat ik op tijd aankom. Gelukt, ik was er om 9.55 uur. Het programma is bij aankomst een safari rit met Jeep (10-12.30), lunch (13), rusten en middagsafari met Jeep (16-18). Zondagochtend vroege safari met Jeep (6-8), ontbijt (8.30), wandelsafari (10.30-12.30), lunch, rusten en weer middagsafari met Jeep. Maandagochtend weer vroege safari met Jeep en na ontbijt naar huis. Dit keer is het instappen of aansluiten en me laten verrassen.
Zaterdagochtend was ik de enige en kreeg ik een privé safari. Luxe hoor, stoppen waar ik wil en zo lang als ik wil. Die rit al veel van aanwezige wildlife gezien, inclusief nijlpaarden en een week oude baby (!!!). Toen alleen nog geen olifanten en zwarte neushoorn gezien. Mijn gids heet Africa en hij vertelt dat vrijdagnacht olifanten in het kamp naar water gezocht hebben, leidingen hebben opgegraven en dingen hebben afgebroken. Ik wist niet hoe het eruit zou zien en wat “kamp” dan precies inhoudt. De kamers blijken open hutten en er is geen stroom of netwerk. Wel bij een bepaalde boom af en toe beperkt bereik. Geruststellend !?!?, maar het is weer echt prachtig.

Mijn kamer met nummer 6 is een van stenen gebouwde, rietgedekte, helemaal rondom open grote hut. Benieuwd hoe het is om in/tussen het wild te slapen in mijn eentje. Tip is te genieten van de geluiden ’s nachts en niet uit de hut te gaan. Als het dan toch moet, blijf op de paden. De paden en kamers worden verlicht met olielampen. Ik word naar mijn kamer begeleid waarna de begeleider de lampen op de paden meeneemt. Twee nachten kort en goed geslapen en totaal geen raar geluid gehoord. Ik had een beetje gehoopt op wat actie ’s nachts, maar ben achteraf erg blij dat dit het was.
Zaterdagmiddag haken er acht mensen aan en word ik uitgenodigd bij een leuk stel aan tafel tijdens het diner. Ze zijn midden dertig schat ik en ze werken allebei internationaal. Ze hebben beiden ervaring in het werken voor een tot drie jaar in een ander land en wonen nu in Georgië. Naast dat het erg gezellig is om tijdens het eten een leuk en interessant gesprek te hebben, is het tof hun ervaringen te horen en ben ik zinvol advies rijker. Bijvoorbeeld geduld met vooruitgang willen boeken is van groot belang. De eerste drie maanden in plaats van een maand inleven maakt de kans van slagen reëler weten zij uit eigen ervaring en van hun organisatie.

Die twee dagen safari heb ik alles gehad wat je je kunt bedenken. Top verblijf, tof gezelschap, ervaring zonder stroom, zon, (volgens Africa) ”a free shower from God” buitje, giga onweer, lekke band, motorpech, alle dieren gezien en veel baby’s met uitzondering van de olifant. Een zwarte neushoorn (zeldzaam en bijzonder na twee dagen zoeken) laat zich zien als we onderweg naar de uitgang rijden. Te gek.
Ik mag meerijden met vertrekkende gasten naar het centrale busstation in de hoofdstad (Manzini) en hoef dan nog maar ruim 1 uur in een combi naar huis. Wat fijn, in ruim 2 uur in plaats van 4 uur weer thuis.