De kop is eraf. Pffffff!

Wat bijzonder hoe behulpzaam ze hier zijn en meedenken met wat er moet gebeuren. Met Phindile ben ik langs verschillende supermarkten en restaurants gegaan om ontbijt en lunch mogelijkheden te inventariseren en te regelen voor twee dagen. Pureen en Bongiwe (board member die me de naam Gugu heeft gegeven) hebben gezorgd voor een waterboiler (voor koffie en thee), een overheadprojector en een flip-overstandaard. Ook te voet langs verschillende logies plekken gegaan voor vijf board members die van ver komen. Uiteindelijk gekozen voor het gastverblijf waar ik zelf geslapen heb de eerste weken.

We hebben de workshop op kantoor gehouden en het liep gesmeerd voor, tijdens en na de workshop, mede dankzij de hulp van iedereen. Op donderdag kantoor omgebouwd en einde middag kwamen de vijf board members met Swazi OV al aan. Ik heb hen voor het donker begeleid naar het gastverblijf. Het programma begint op beide dagen met ontbijt om 8 uur. Vrijdagochtend was ik om 7 uur op kantoor om de boiler aan te zetten en ontbijt tafel klaar te maken. Daarna bij de Spar de ontbijtschalen gehaald. Pureen was vrijdag met de auto en is met mij naar Spar gereden (erg fijn). Ik weet inmiddels dat op tijd komen niet vanzelfsprekend is en dat mensen in en uit lopen tijdens bijeenkomsten. Dus het verraste me dat twee board members zich al om 7.15 uur meldden en bleef relaxt dat er i.p.v. om 8 uur een aantal pas om 9 uur (en later) aankwamen.
Ik had alle stoelen persoonlijk gemaakt door op iedere stoel het SWAMMIWA logo met ieders naam te leggen inclusief een persoonlijk gemaakte A4 notebook met pen en plastic insteek hoes.

Er ging van alles niet helemaal lekker, zoals: de poten van de standaard wilden er niet uit, de projector was alleen groen licht, door de boiler sloegen de stoppen er steeds uit, printer kleuren inkt ineens op, lunch werd niet gebracht. Dat mocht de pret niet drukken, aangezien op alle verschillende dingen iemand wel een oplossing had. Tof!
We beginnen later dan gepland en de president van SWAMMIWA opent. Ik dacht, dat haal ik wel in door sommige onderdelen in te korten. Uiteindelijk resultaat was dat mijn presentatie inderdaad op tijd begon, maar die duurde in plaats van een half uur ruim vier uur. Dit kwam doordat Vama in het begin in het Siswati vragen stelde aan de groep over de inhoud bij de eerste sheet. Toen bleek dat sommigen heel beperkt Engels spreken, dat ze het inhoudelijk niet helemaal begrepen, ze er niet direct een voorbeeld bij hadden en/of ze gewoon ja zeggen (cultuur). Iedere sheet is regel voor regel vertaald, toegelicht en besproken. Het was goud dat er zo interactie kwam, ook al was het in Siswati. Ik begreep er niet veel van en moest af en toe zelf om vertaling vragen. Vama is helemaal thuis in het onderwerp advocacy. Hij kan als geen ander voorbeelden geven en zich kritisch opstellen naar de groep om het optimale uit de workshop te halen. Ik heb alles gepresenteerd in het Engels, vervolgens losgelaten dat het anders loopt en afgestemd met de groep dat we het programma aanpassen. Afstemmen en het allemaal met elkaar eens zijn is key. Het gedeelte dat ze in groepen verdeeld aan hun opdracht werkten heb ik ingekort en iedereen kon voor het donker naar huis.
Net als bij de bijeenkomst die ik had in Pretoria hebben we geopend met een gebed, een energizer onder leiding van Charles gedaan en afgesloten met een gebed. De energizer was deze keer 5 keer linker arm slaan, 5 keer linkervoet stampen, dan 4 keer rechterarm en rechtervoet en zo naar 3, 2, 1. Nu niet gezongen en gedanst, maar wie weet straks wel als onderdeel van de teambuilding activiteiten die ik ga plannen.
Het waren intensieve weken inclusief de voorbereiding en lange dagen tijdens de workshop. Gelukkig ging iedereen met een goed geïnformeerd en tevreden gevoel naar huis. De evaluatieformulieren waren positief en opbouwend kritisch ingevuld (met zorg).

Wat er verder gebeurde tijdens deze dagen:
* Een lid van SWAMMIWA (mijnwerker) is vrijdag overleden en alle board members zijn zaterdagochtend om 4 uur vertrokken naar zijn community om te condoleren. Een lange rit van 2 uur heen en 2 uur terug en om 9 uur waren ze weer terug.
* Een zus van een van de mensen op kantoor is vrijdag overleden tijdens een auto ongeluk. Hij wist dit vrijdag, nam beide dagen deel en is zaterdag in de loop van de dag opgehaald door zijn vader om naar Zuid-Afrika te vertrekken waar ze woonde.
Zo waren er nog een paar minder serieuze voorvallen die ik hoorde waarvoor wij ons in Nederland af zouden melden. Waarmee ik wil zeggen dat ik het heel bijzonder vond ze er allemaal waren om de workshop te volgen en er niks aan hen te merken was. Ook al was dit inclusief een zaterdag en tevens een feestdag (Flagday), iedereen was er met aandacht. Tijdens het plannen heb ik vertrouwd op Vama dat zaterdag oké is voor iedereen en wist ik niet dat het ook een feestdag is. Ik snap nog niet helemaal hoe men denkt, maar weet inmiddels dat een workshop in het weekend niet vanzelfsprekend gevonden wordt door de meesten.

Evelyne (VSO manager in Swaziland) is zaterdag gekomen om haar betrokkenheid namens VSO te tonen en heeft de workshop afgesloten. Tafadzwa was even terug in Swaziland om hier werk af te ronden en vertrok zondagochtend weer naar Pretoria, dus was het VSO setje in dienst van SWAMMIWA even compleet. Zaterdag heb ik een zoals-het-thuis-kan-zijn sociaal momentje gehad. Eerst met Evelyne naar mijn huis om wat te drinken en te kletsen, waarna Charles en Tafadzwa ons kwamen ophalen om naar een café/restaurant te gaan waar ook een pooltafel staat. Potje pool gespeeld (als je dat zo zegt?) en gevoel van uitgaan gehad :-).

Zondag de wekker niet gezet en werd 7 uur wakker (zoooo jammer). De zon scheen volop en was van plan om niks te doen. Toch de handwas gedaan, omdat het dan misschien einde dag ook droog is. Lekker praktisch. 2 uur in de zon staan schrobben zonder hoed (jaha, ik ben niet zo snel en ben er niet erg goed in, dus kost tijd ;-) ). Nog een poging gedaan om te lezen half in de schaduw, maar mijn lichtje ging helemaal uit. Maudje zag de wereld even aan voor een doedelzak (dip) en ik heb de rest van de dag geslapen.
Op een rijtje:
• Teveel zon;
• Afgelopen 10 weken is er veel gebeurd en alles nieuw;
• Mijn weg vinden in het in beweging krijgen van mensen kost kruim;
• Als ik terugkijk zijn het lange werkdagen, regelmatig inclusief weekend (werk)activiteiten;
• Ik mis thuis;
• Ik zoek leuke afleiding die ook intensief is;
• Plus er valt bepaalde spanning van me af nu mijn eerste echte actie erop zit.
Is niet het eerste en zal ook niet het laatste doedelzak moment zijn. Hoort allemaal bij het all-inclusive pakket van deze unieke reis!!! Wist ik van tevoren en weet nu hoe lastig het kan zijn.
Maandag naar het werk om workshop verslag te maken, evaluatieformulieren te verwerken en taart te trakteren als dank voor alles tijdens workshop. Bij thuiskomst meteen naar bed tot de volgende ochtend. Dinsdag gaat het beter en heb ik weer zin om voor mijn blog te schrijven. De mensen op kantoor zijn erg lief voor me. Ze weten hoe het met me gaat en we hebben in het kader van afleiding samen maffe foto’s gemaakt met heel het aanwezige team voor thuis.
Stap voor stap in gedachten houden en mezelf niet gek (laten) maken.